Długość boków piramidy wynosiła 102 x 105 a jej wysokość 66 m., kąt nachylenia ścian 51º. Powierzchnia jej podstawy wynosi 1/4, objętość zaś 1/10 piramidy Chufu. Pierwotnie piramida była obłożona u dołu różowym granitem, u góry zaś wapieniem. Od strony północnej z nisko położonego wejścia na wysokości 4 m zstępujący korytarz o długości 32 m prowadzi do komory z dekoracją niszową, granitowej komory z trzema kamieniami zaporami-pułapkami. Po prawie 13 m znajduje się komora przedsionka. W tej komorze nad chodnikiem znajduje się ujście drugiego korytarza, służącego w czasie prac budowlanych jako szyb wentylacyjny i do transportu płyt granitowych, którego przedłużenie znajduje się między przedsionkiem a komorą grobową. Z przedsionka, wyłożonego na podłodze wapieniem, do właściwej komory grobowej o ścianach wyłożonych granitem i o granitowym sklepieniu prowadzi w dół chodnik o długości 10 m, w którym czyha kolejna pułapka. Przed komorą grobową znajdują się schody, prowadzące do pomieszczenia z sześcioma niszami, służącymi być może jako magazyny. Sarkofag Menkaure zdobiony wizerunkiem fasady pałacowej, usunięty z piramidy w 1837 przez R.W.H. Vyse'a, zatonął wraz z transportowcem u wybrzeży Europy, w zatoce biskajskiej. Resztki drewnianej trumny z przedsionka, pochodzące najprawdopodobniej z czasów saickiej odnowy miejsca pochówku, znalazły się w Londynie. Odnalezione wówczas kości i bandaże mumiowe pochodzą jednak zapewne z czasów wczesnego chrześcijaństwa.
Od południowej strony piramidy wzniesiono piramidę kultową (z granitowym sarkofagiem) i dwie piramidy królowych z których jedna zawierała sarkofag z pochówkiem kobiecym. Po wschodniej stronie leży świątynia grobowa Menkaure, ukończona już za Szepseskafa i odnowiona oraz przebudowana za Pepi I. Przez Szepseskafa została również wybudowana  świątynia dolna i rampa.