XXVI dynastia 664 - 525
( Sais )

Pierwsi trzej (czterej) władcy tej dynastii są przez K.Kitchena wyodrębnieni jako tzw. XXV dynastia protosaicka. Właściwą stolicą kraju jest Memfis, a mówiąc Okres Saicki charakteryzujemy kulturę epoki rządzonej przez królów XXVI dynastii. Był to okres spokoju i gospodarczej prosperity oraz znacznych osiągnięć artystycznych nawiązujących do form archaicznych. Renesans Saicki to nie tylko nowe międzynarodowe przymierza, ale również nowa polityka militarna - nabór greckich i karyjskich hoplitów, żydowskich najemników i fenickich okrętów wraz załogami, również próby budowy własnej floty i utrzymywanie stosunków z greckimi miastami. Konfrontacja z Kuszytami i Babilonem doprowadziła do długotrwałych wojen uniemożliwiających trwałą dominację w Azji. Dzięki niekonwencjonalnej potędze militarnej, Persowie pokonali dynastię z Sais przyjmując jednak zdobycze kulturalne stojących na znacznie wyższym poziomie kulturowym Egipcjan.
Transkrypcja królewskiej tytulatury będzie poprawnie widziana po pobraniu i zainstalowaniu czcionki glyphtrl.ttf .

Syn Bokchorisa, księcia Sais. Był jednym z dynastów Delty wiernym Asyrii, przez którą wspierany, władał Sais i Memfis. Nawet synowi swemu Psametykowi nadał asyryjskie imię Nebuszezibanni. Wedle przekazu Herodota, został prawdopodobnie zabity przez Tenutamona.

Syn Psametyka I i królowej Mehitenusechet. Wspierał Asyryjczyków przeciwko Babilonii. W wyniku syryjskiej wyprawy z 609 r dowodzonej osobiście przez Nekau został pobity pod Megiddo stawiający opór król Judy Jozjasz. Na jego miejscu osadził Nekau jego syna Joachaza, a później Jojakima, przywracając tym samym zwierzchnictwo Egiptu nad Palestyną. Po przegranej z armią babilońską słynnej bitwie pod Karkemisz w 605 r wojska Nekau II wycofały się do Egiptu i tylko śmierć Nabopolassara, ojca Nabuchodonozora uratowała Egipt przed najazdem. W 601 r Nakau odparł babiloński atak na Egipt i jak podaje Herodot, w pogoni za uciekającym wrogiem, zdobył Gazę. Był twórcą floty egipskiej, którą na zlecenie króla budowali rzemieślnicy korynccy. Podjął też budowę kanału łączącego wschodnią odnogę Nilu (na pn. od Bubastis) z Morzem Czerwonym. Prace nad kanałem zostały zakończone dopiero przez Dariusza Wielkiego. Sądzi się, że zorganizował wyprawę handlową, która pierwszy raz w dziejach opłynęła Afrykę. Wydarzenie to jest jednak kwestionowane jako fakt historyczny, skarabeusze z Brukseli mające go poświadczać są prawdopodobnie nowożytnym fałszerstwem. Nakau II zmarł w maju 594 r p.n.e. zostawiając tron swemu synowi, Psametykowi II

Syn Nekau II i królowej Chedebnetiretbinet. Podczas swego krótkiego panowania osobiście poprowadził wyprawą przeciwko Nubijczykom o czym zaświadczają napisy na kilku stelach oraz wzmianka u Herodota.  Efekt tej ekspedycji nie jest nam całkowicie znany. Wiadomo, że w jednej z bitew wielu Nubijczyków straciło życie a 4200 zostało wziętych do niewoli. Nie wiadomo, czy została zdobyta stolica w Napata. Z okresu panowania Psametyka zachowało się wiele zabytków, ozdabiał budowle drobnymi akcentami architektonicznymi, wiele z nich wzniósł sam, wiele też uzurpował. Zmarł w drodze powrotne z podróży do Fenicji.

Syn Psametycha II. Energiczny i odważny władca. Prowadził wojnę z Fenicjanami, zajął Sydon i przez 13 lat oblegał Tyr. Wspierał powstanie żydowski przeciwko Babilonowi, w wyniku czego doszło do konfliktu z Nabuchodonozorem. W 586 p.n.e. Jerozolima została zdobyta przez Babilińczyków. Za panowania Apriesa rozwinęła się żydowska gmina na Elefantynie. Na skutek buntu w armii zostaje pozbawiony władzy w 571 p.n.e. i pojmany przez Amazisa a następnie wydany ludowi i uduszony. Inne wersja wydarzeń to śmierć Apriesa 22 marca 569 p.n.e. w bitwie wojsk Amazisa z Nabuchodonozorem, gdzie walczył prawdopodobnie po babilońskiej stronie. Jak podaje Herodot, Apries  został pochowany przez Amazisa w grobach świątynnych w Sais.

Być może skoligacony z Apriesem, ojciec Psametyka III, mąż Tanetchety. Będąc ministrem Apriesa przejął władzę jako uzurpator. Odparł atak Babilończyków i podbił część Cypru. Zawarł przymierze z Krezusem królem Lydii oraz Polikratesem z Samos. Poślubił Ladike, Greczynkę z Cyreny. Faworyzował Greków, kupcom greckim nadał miasto Naukratis i liczne przywileje umożliwiające niebywały wzrost potęgi gospodarczej tego niezależnego miasta. Zezwolił na zakładanie innych greckich osad i miejsc kultu w Delcie. Jeden z dokumentów zaświadcza o wyprawie do Nubii w 41 roku panowania Amazisa.  Rozbudował świątynię Neith w Sais, w Memfis wzniósł sanktuarium Izydy (Herodot), zbudował świątynie w Abydos i Mendes, nilometr w świątyni Sepa i inne budowle w oazie Baharija i Heliopolis. Pochowany został w okręgu świątynnym w Sais. Amazis uznany został za jednego z sześciu wielkich egipskich ustawodawców, jak również zaszczycony przez Greków tytułem jednego z Siedmiu Mędrców.

Syn Amazisa. Panował zaledwie kilka miesięcy. Zdradzony przez jednego ze swych sprzymierzeńców, Fanesa z Helikarnasu, przegrał z Persami bitwę pod Peluzjum, wysofał się do Memfis. Po długim oblężeniu miasto skapitulowało. Psametyk próbował jeszcze wzniecać bunty, jednak został ukarany śmiercią przez Kambyzesa.