Dynastię zapoczątkowali czterej władcy bardziej wyróżniający się od swych
poprzedników, nomarchów. Trzej z nich, o imieniu Antef i jeden Mentuhotep.
Wszyscy uwikłani byli w walki z królestwem herakleopolitańskim. Interesujące, że
ich imiona horusowe sugerują aspiracje do większej niż faktycznie sprawowana,
władzy. Antef II nazywa się Królem Górnego i Dolnego Egiptu,
podczas gdy jego władza nie sięga dalej niż do X nomu w Górnym Egipcie, a Antef
III przyjmuje imię
Hr nxt nb-tp-nfr, Horus
Nechetnebtepnefer (Piękny i
Silny Obrońca). Trzech Antefów zostało pochowanych w grobach na terenie Dra
Abu el-Naga, w miejscu położonym na północ od tebańskiego płaskowyżu, nieopodal
miejsca gdzie rozpoczyna się droga wiodąca do doliny, znanej później jako Dolina
Królów. Ci nomarchowie tebańscy byli, de facto, najpotężniejszymi wasalami
prawowitych dynastii herakleopolitańskich, IX i X. Po wieloletniej rywalizacji z
Północą zdobywają władzę nad całym Egiptem. Mentuhotep Nebhebeptre jednoczy kraj
i utrwala władzę dając początek świetności Średniego Państwa.
Transkrypcja królewskiej tytulatury będzie poprawnie widziana po
pobraniu i zainstalowaniu czcionki
glyphtrl.ttf.
0
Antef
rpat HAti-a Hri-tp aA n wAst...in-it.f , ini aA
msi (n) ikw , rpat ini-it.f msi n ikw , rp{at HAti}-a ini-[it.f]
Książę
nomu tebańskiego, protoplasta XI dynastii. Wg listy królewskiej z Karnaku,
poprzednik Mentuhotepa I. Często określany Antefem, synem Iku.
Władca
uważany za założyciela dynastii, choć niektórzy historycy umieszczają przed
nim Antefa, poprzednika następujących po Mentuhotepie I królów. Przez innych
Mentuhotep I utożsamiany jest z Mentuhotepem II Nebhepetre, piątym faraonem
tej dynastii, co jednak nie znajduje większego zrozumienia wśród znawców
tematu. Imię Mentuhotep często bywa uzupełniane przydomkiem Starszy.
rpat HAti-a Hri-tp aA n Smaw ini-it.f , [HAti-a]
Hri-tp aA n Smaw ini-it.f aA
Hr shrw tAwi
... ...
... ...
... ...
sA-ra ini-it.f , ini[-it.f]
Hr shrw tAwi
Horus Sehertaui
(Ten, Który Ustanowił Pokój w Obu Krajach)
rpat HAti-a Hri-tp aA n Smaw ini-it.f
(Szlachetny
Pan, Wielki Wódz Południa, Antef)
[HAti-a] Hri-tp aA n Smaw ini-it.f aA
(Pan i
Wielki Zarządca Południa, Antef Wielki)
sA-ra ini-it.f
Antef,
Syn Re
Prowadził
wojny z herakleopolitańskim królestwem (X dynastia). Zjednoczył pod swoją
władzą część kraju (Teby, Abydos, This) i rozciągnął władzę tebańską aż do
Dendera, oznacza to że podlegały mu I-VI nomy górnoegipskie. Na reliefie w
świątyni Montu w Tod przedstawiony jest wraz z Mentuhotepem i Antefami II i
III podczas składania ofiary Montu. Do Antefa I należy najwcześniejszy z
trzech grobów szeregowych z portykiem kolumnowym w nekropoli el-Tarif w
Tebach Zachodnich.
Najwybitniejszy
władca noszący to imię. Dążąc do zjednoczenia kraju, walczył z sąsiednimi
nomarchami -XIII nom (Asjut), XV nom (Hermopolis), a także z
herakleopolitańskimi władcami - Cheti II i Merikare. Stela Hetepi z el-Kab i
Nauki dla króla Merikare wspominają o walkach Tebańczyków z
Herakleopolitami. Ostatecznie jednak Antef poszerzył swą władzę aż do X nomu
Antaeopolis w Górnym Egipcie. Grób Antefa II znajduje się w nekropoli
el-Tarif w Tebach Zachodnich i stanowi
środkowy z trzech grobów portykowych.
Papirus Turyński podaje 49 lat panowania.
Hr nxt nb-tp-nfr
Horus Nehetnebtepnefer
(Horus Zwycięski, Pan Dobrego Początku)
nb-tp-nfr
Horus Nebtepnefer
(Horus, Pan Dobrego Początku)
sA-ra ini-iti.f
Antef, Syn Re
Syn Antefa II, ojciec Mentuhotepa II. Przedstawiony na reliefie w
świątyni Montu w Tod, w towarzystwie swych poprzedników Antefa I i II, oraz
swego następcy - Mentuhotepa II. Prawdopodobnie uporządkował system
organizacji w kraju oraz rozszerzył władzę aż po XVII nom w Górnym Egipcie.
Papirus Turyński podaje 8 lat
panowania. Miejsce pochówku - trzeci grób szeregowy w nekropoli el-Tarif w
Tebach Zachodnich.
nb-HApt-ra sA-ra mnTw-Htp(w)
Nebhepetre, Syn Re, Mentuhotep
sA-ra
mnTw-Htp(w)
Syn Re,
Mentuhotep
nb-HApt-ra
Nebhepetre (Pan Steru
Re)
sA-HtHr-nb(t)-iwnt mnT(w)-Htp(w)
Syn Hathor, Pani Dendera,
Mentuhotep
po zjednoczeniu kraju
Hr
smA-tAwi
Horus Semataui
(Horus, Który Zjednoczył Obie Ziemie)
nbHApt-ra
Nebhepetre
(Pan Steru Re)
mnTw-Htp(w)
Mentuhotep
(Montu Jest Zadowolony)
Najwybitniejszy
król tego imienia, jeden z największych władców starożytnego Egiptu. Był
synem Antefa III i królowej Jah.
Papirus Turyński podaje 51 lat panowania władcy. Po wieloletnich wojnach
ostatecznie pokonał królestwo herakleopolitańskie i zjednoczył kraj
prawdopodobnie pomiędzy 30 a 34 rokiem panowania. Odbył kampanie wojenne do
Nubii i Libii. Walczył przeciwko Beduinom z Synaju. Blok kamienny z Deir
el-Ballas mówi o przyłączeniu oaz i dolnej Nubii do Egiptu. Stela Henenu
wymienia wyprawę odwetową przeciw Beduinom i ekspedycję do Libanu po drewno.
Przypuszczalnie wznowił kontakty handlowe z krainą Punt. W Górnym Egipcie
wzniósł wiele sanktuariów, m.in. wspaniałą świątynię grobową w Deir
el-Bahari, która stała się jednocześnie miejscem pochówku władcy tworząc
wspaniały
kompleks grobowy o nazwie
Ax-swt-mnTw-Htp(w). Komora
grobowa władcy połączona z wewnętrznym dziedzińcem świątyni chodnikiem o
długości 150 m, zawierała alabastrową kaplicę z drewnianą trumną króla oraz
wyposażenie grobowe. Z mumii władcy pozostały tylko fragmenty czaszki. W
1859 r odkryto grób królowej Tem, pierwszej małżonki królewskiej. Na pn-wsch
od kompleksu świątynnego Mentuhotepa, znajduje się grób Neferu, siostry i
drugiej małżonki króla. Sądzić należy, że Mentuhotep I, dawniej utożsamiany
przez badaczy z Nebhepetre, był poprzednikiem Antefów na tronie tebańskim i
czasami uważany za założyciela XI dynastii.
Świątynia grobowa w Deir el-Bahari (na
pierwszym planie)
Hr
sanx-tAwi.fi
Sanchtaui
(Horus, Który Karmi Obie Krainy ; Horus, Który Pozwala Żyć Obu
Krajom)
sanx-kA-ra
Sanchkare(Ten, Który
Karmi Ka)
snfr-kA-ra
Sneferkare(Ten,
Który Upiększa Ka)
mnTw-Htp(w)
Mentuhotep
(Montu Jest Zadowolony)
Syn
Mentuhotepa II Nebhepetre i królowej Tem. Objął tron po długoletnim
panowaniu ojca będąc w już zaawansowanym wieku. Swoje panowanie poświęcił
wznoszeniu i restauracji wielu budowli oraz wyprawom handlowym do Punt.
Pierwsza taka wyprawa udokumentowana jest na 8 rok panowania Mentuhotepa. Z
jedną z kobiet haremu imieniem Imi miał syna, Mentuhotepa IV, który jednak
nie jest wymieniany przez Papirus Turyński,
kończący dynastę XI właśnie na Mentuhotepie III, podającym 12 lat panowania
tego władcy. Miejsce pochówku - kotlina Deir el-Bahari, gdzie wzniósł
również świątynię dla Montu-Re, na tzw. Górze Thota. Tamże rozpoczął budowę
świątyni grobowej mającej wzorować się na świątyni swego wielkiego ojca
jednak świątyni nie ukończono.
Syn
Mentuhotepa III i królowej Imi. Król, którego imienia nie poświadczają ani
Papirus Turyński, ani listy królewskie. Jest za to dość szczegółowo
udokumentowany w napisach naskalnych w Wadi el-Hudi i w Wadi Hammamat. W
pierwszych latach panowania zorganizował ekspedycje w celu pozyskania
ametystów w Wadi el-Hudi. Polecił zorganizować wielką ekspedycję do
kamieniołomów w Wadi Hammamat dowodzoną przez wezyra Amenemesa (Amenemhata),
który mógł być założycielem XII dynastii - Amenemhatem
I. Zadaniem ekspedycji liczącej 10 tys. ludzi miało być pozyskanie
materiału na królewski sarkofag.
a
1983-1976 (von Beckerath)
Antef Kakare
Hr snfr-tAwi.fi
snfr-tAwi.fi
bik-nbw-nfr
qAi-kA-ra
sA-ra ini[-it.f]
qAi-kA-ra
Kakare
(O Wzniosłym Ka, Re)
sA-ra
ini[-it.f]
Antef
Pretendent
do tronu, którego imię wymienione jest na inskrypcjach skalnych w dziewięciu
miejscowościach nubijskich. Zdaniem J.von Beckeratha należy zakładać wspólne
rządy w Nubii trzech władców: Antefa Kakare, Iibchenetre i Segerseni.
b
1978/77-1974/73 (von Beckerath)
Iibchenetre
Hr grg-tAwi.fi
... ...
... ...
... ...
(?) ii(?)-ib-xnt-ra
ib-xnt-raIibchenetre
Król poświadczony na inskrypcjach skalnych w nubijskich
miejscowościach: Abu Hor, Medik, Toszka. Zdaniem J.von Beckeratha należy
zakładać wspólne rządy w Nubii trzech władców: Antefa Kakare, Iibchenetre i
Segerseni.
c
Segerseni
... ...
... ...
bik-nbw anx
mnx(?)-kA-ra
sgr.sny
mnx(?)-kA-ra
Menchkare(O Świeżym
Ka, Re)
Imię tego lokalnego władcy jest wzmiankowane jedynie na inskrypcjach
skalnych koło Umbarakab, w dolnej Nubii. Zdaniem J.von Beckeratha należy
zakładać wspólne rządy w Nubii trzech władców: Antefa Kakare, Iibchenetre i
Segerseni.